- Piše: Budimir Vuković

Da li blagostanje (ekonomsko) obezbjeđuje demokratiju ili demokratija obezbjeđuje blagostanje? Fino sročena prevara obavijena u oblandu ljudskih prava. Formalna prava na račun suštinskih-ekonomskih i egzistencijalnih. Šta će nekom sloboda da viče - „UA“ ako nema ručka u kući? Nasledna prava i privilegije (u našem slučaju pripadnost bivšem revolucionarnom pokretu) čine vizu za prosperiranje povlašćenih pojedinaca. Koliko to perfidno zvuči kada znamo da naš otac nacije i dragi vođa nemaju partizanske krvi u venama.
Demokratiju na Zapadu promovišu privilegovane sekte koje te privilegije prenose na svoje potomstvo. „Bratstvo, jednakost i ravnopravnost“- magične riječi francuske revolucije predstavljaju utopiju koja u današnje vrijeme predstavlja grotesku.
Demokratija na naš način ima primjese fašizma sa oznaško- udbaškim karakterom i nije čudo što je neko ovo vrijeme uporedio sa rezolucijom Informbiroa. Poigravanje sa demokratijom na poseban i originalan način dovodi do komično-tragičnih posledica. Patriotska država koja povlači sve političke i ekonomske konce više podsjeća na feudalno uređenje koje je prethodnica Buržoaske revolucije. Kočnicu toj revoluciji predstavljaju retrogradne klerikalističke klike narodnjačkog prizvuka.
Ima glasina da se ponovo diže iz pepela ,,Narodna stranka“, kao pandan elitističkoj privilegovanoj partijskoj oligarhiji koja se predstavlja kao naslednik tekovina NOB-a. Retrogradne snage pretenduju da budu avangarda pa se ne treba čuditi što Zapad zdušno pomaže Sekuline komuniste.
Protiv važećeg feudalizma borimo se plemenskim uređenjem. Moćni feudalci ne samo što imaju nasledne privilegije, već su i sami nosioci proizvodnih snaga. Pošto se, uzgred rečeno, ništa ne proizvodi, to klasna konkurencija i ne postoji. Predkapitalističko društvo u kome feudalci posjeduju i ekonomsku i političku moć.
Karikaturalna istorija ponavlja se na svoj originalan način. Ko poznaje zakone ljudskog društva, njegov napredak i oblike vladavine prava ne može a da ne konstatuje da smo uzeli najgore iz istorije. Nazvati takvo društvo demokratskim (sa socijalističkim prefiksom u nazivu vladajuće partije) gubi svaku logiku pojmovnog, a kamoli suštinskog.
Uvježbavši najretrogradnije metode iz prethodnog sistema, konstantno je rađeno na forsiranju strahovlade koja demokratiju sprovodi samo za svoje članove. Moćni pojedinci ne odgovaraju ni pred zakonom ni pred Bogom. Sve to prolazi pred očima mladih ljudi koji ne razmišljaju o svojoj budućnosti već „kuliraju“ kao zombiji.
Jedini vezivni element svih nelogičnosti predstavlja stara-nova Udba koja koristi slugansku svijest svog naroda. Prisluškivačku mašineriju nazvati pokretačem demokratskog društva mogu samo hvaliti provjereni prijatelji sa Zapada.